عشق فرشته

شاعر و فرشته ای با هم دوست شدند .

فرشته پری به شاعر داد و شاعر شعری به فرشته .

شاعر پر فرشته را لای ذفتر شعرش گذاشت و شعر هایش بوی آسمان گرفت

وفرشته شعر شاعر را زمزمه کرد و دهانش مزه عشق گرفت .

خدا گفت : دیگر تمام شد .

دیگر زندگی برای هر دوتاشون دشوار می شود .

زیرا شاعری که بوی آسمان را بشنود ، زمین برایش کوچک است

و فرشته ای که مزه عشق را بچشد ، آسمان .